نقد کتاب علویه خانم / صادق هدایت
یک کتاب جذاب خواندنی
درباره مردمی که داستان ساده زندگی شان آمیخته با اصطلاحات کوچه بازاری است
اصطلاحاتی که گرچه نزذیک به یک قرن از کاربرد گسترده شان می گذرد اما هنوز هم در گفت و گوی میان مردم شنیده می شود.
صادق هدایت با این اثر خواندنی و گیرایش به مخاطب ثابت کرذه است حتی می توان با استفاده از کلمات عامیانه و الفاظ رکیک یک شاهکار ادبی ساخت.
شخصیت پردازی ها و توصیفات کامل مکانی و زمانی از یک سفر پر حادثه مهم تربن شاخصه برای ترغیب هرچه بیشتر مخاطب به دنبال کردن قصه آدم هایی است که به
هرنحوی در شکل دادن به ساختار اصلی داستان نقش موثری دارند چه زنان در محور اصلی و چه مردان در محور فرعی
اما نکته مهم درباره خود علویه خانم است
زنی که درعین قلدری و بی پروایی بسیار تو سری خور است هیچ هدفی در زندگی ندارد و نمونه کامل زن حقیری است که به راحتی خود را در معرض توهین و قضاوت آدم های
اطرافش می گذارد و چون در برابر اتهاماتی که به او وارد می کنند نمی تواند از خودش دفاغ کند شروع به فحش دادن می کند اما این همه داستان نیست در ادامه میبینیم که
این نوع رفتار یک ویژگی بین تمام شخصیت های داستان است.اما چرا این گیس و گیس کشی در نهایت به نتیجه مشخصی نمی رسد؟
یک داستان کوتاه با تم نسبتا مذهبی با شخصیت هایی که گاها خرافه گویی می کنند درحالیکه این خرافه گویی ها در تضاد با اعتقادات مذهبی آن هاست شاید این
یک پیام بزرگ برای خواننده داشته باشد آیا آن ها آنچنان که وانمود می کنند به دین معتقدند؟
کنایه ای که نویسنده در لایه های زیرین داستان به آن پرداخته و خواننده را به چیزی فراتر از یک جدل لفظی ساده ارجاع می دهد،شاید تامل برانگیزترین قسمت ذاستان
باشد.
یک روایت که پر است ازکلمات و ضرب المثل هایی که شاید هیچ وقت حتی به گوشمان نخورده باعث می شود خواندن متن به راحتی داستان های کوتاه امروزی نباشد
اما قطعا به قدری جذاب است که خواننده آن را تا پایان همراهی کند.
